زندگی به سبک نگار

مادر بزرگم لباسی که برایش خریده بودم را دوست داشت. برگشتنه برایشان نان سنگک داغ هم خریدم. به اقای نانوا که انگار زیرلفظی میخواست گفتم عجله دارم و بعد با تر و فرز ترین حالت ممکن نان ها را با سلیقه تکه تکه کردم. 

مسیر را به سرعت برگشتم و یک تکه از نان ها را هم به پسرک فال فروش تقدیم کردم. عضلات توأم پاهایم درد گرفته بود.  کتابخانه هم نرفتم (دیر شده بود) و کوله ای سنگین را بی خود در پیاده روی های طولانی به شانه کشیدم! در واقع حوصله نداشتم بایستم کنار خیابان و برای ربع ساعت پیاده روی ماشین بگیرم. قبلا برایتان گفته بودم ماشین گرفتن در شب چه قدر سخت شده!؟وقتی رسیدم خانه دیدم دماغم از سرما بی حس شده و لپ هایم هم گل انداخته.

ارزشش را داشت و خوشحالم.